പ്രിയപ്പെട ദൈവത്തിനു
ജീവിതത്തിന്റെ നശ്വരത എന്നെ ഇടയ്ക്ക് വല്ലാതെ ഭയപെടുത്തുന്നു
ഇന്നു ഞാന്‍
നാളെ നീ എന്ന നിന്റെ നിയമം
അത് ഭയാനകം തന്നെ.
ഞാന്‍
സ്വപ്നങ്ങള്‍ ഇല്ലാത്ത ബാല്യം
പ്രണയ പരാജയത്തിന്റെ കൌമാരം
യൌവനത്തിന്റെ അനാവശ്യ അധ്വാനം
ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷികുന്നത്
നിശ്ചലമായ ലോകം മാത്രം
അവിടെ ഒരു ഭാഗത്ത് നീയും മറു ഭാഗത്ത് ഞാനും
പക്ഷെ ശരിക്കും നിന്റെ ജീവിതം എത്ര സുന്ദരം, എത്ര സുഖകരം
സൃഷ്ടി, സ്ഥിതി, പിന്നെ സംഹാരം
എന്റെ സംശയം ഇതാണ്
സംഹാരിക്കാന്‍ ആണെങ്കില്‍ പിന്നെ എന്തിന് നീ സൃഷ്ടിക്കുന്നു
മിണ്ടാതെ ഒരു ഭാഗത്ത് ഇരുന്നാല്‍ പോരെ
പാലഴിയി‌ലെ ആ ചെറിയ ആലിലയില്‍
സ്നേഹത്തോടെ നിന്റെ ഒരു സൃഷ്ടി
