നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ പലപ്പോഴും പ്രണയം പോലെ മനോഹരമാണ്. തന്റെ മനസും ഹൃദയവും താമസിക്കുന്ന സ്ഥലത്തു നിന്നും മാറി ജീവിതം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടു പോകാനായി പുതിയ മേച്ചില്‍ പുറങ്ങള് തേടി അലയേണ്ടി വരുമ്പോള്‍ ആ നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ മെല്ലെ മെല്ലെ വളരുന്നു. പിന്നീട് മനസും ഹൃദയവും ആ പഴയ ഓര്‍മകളെ ഒരു ആല്‍ബത്തില്‍ നിന്നും പേജുകള്‍ മറിക്കുന്നത് പോലെ പല പല ചിത്രങ്ങള്‍ നമുക്കു കാണിച്ചു തരുന്നു. ബാല്യകാലത്ത്‌ അവധി കിട്ടുന്ന നേരത്തു കുറച്ചകലെയുള്ള ബന്ധു വീടുകളില്‍ പോയി താമസികുമ്പോള്‍ ആയിരിക്കണം നമ്മളില്‍ ഭൂരിഭാഗവും ആദ്യമായി നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ അനുഭവിക്കുന്നത്. ആ ചെറിയ ഇടവേളകളില് പകലിന്റെ ഊര് ചുററലിന് ശേഷം രാത്രിയുടെ കംമ്പളത്തിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്തുമ്പോള്‍ മനസിലേക്ക് ഓടിയെത്തുന്നു തറവാടിന്റെ നീണ്ട ഇടനാഴികള്‍, നമ്മോടൊപ്പം ദിവസവും അടിപിടി കൂടുന്ന കൂട്ടുകാര്‍. അവധിയുടെ പരോള്‍ കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തുമ്പോള്‍ പിന്നെ ഒന്നു രണ്ടു ദിവസം എങ്കിലും എടുക്കുന്നു ആ
നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ മാറാന്‍. ബാല്യത്തിന്റെ തമാശകള്‍ മറന്നു പോകുന്ന കൌമാരത്തിലാണ് പിന്നെ നമ്മള്‍ വീണ്ടും നൊസ്റ്റാള്ജിക് ആകുന്നതു. ഇടയ്ക്ക് കയറി വരുന്ന പഠന്ന യാത്രകളും, വ്യക്തിത്വ വികസന ക്യാമ്പുകളും പല്ല്ലപ്പോഴും ആ കാലഘട്ടത്തില്‍ നമ്മെ വീടുമായി കുറച്ചു നേരെത്തെകെങ്കിലും മാറ്റി നിര്‍ത്തിയിരുന്നു. പഴയ കാലത്ത് ഇന്നത്തെ പോലെ മൊബൈല് ഫോണിന്റെ ശല്യം ഇല്ലാത്തതു കാരണം ആരും വിളിച്ചു അന്വേഷിക്കരുമില്ല. അങ്ങനെ വളരെ കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ മാത്രം പ്രിയപ്പെട്ടവരില്‍ നിന്നും വിട്ടു നില്ക്കുന്ന ആ വിദ്യാലയ ദിനങ്ങള്‍ നമ്മെ വല്ലാതെ നൊസ്റ്റാള്ജിക് ആക്കുമായിരുന്നു. കൗമാരത്തിന്റെ ചാപല്യങ്ങള്‍ വിട്ടു മാറിയാല്‍ കുറച്ചു കൂടി പക്ക്വമായ അവസ്ഥയിലേക്ക് നമ്മള്‍ എത്തുന്നു. ഇനി പറക്കാന്‍ പറ്റുമെന്ന വിശ്വാസം അതിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിയില്‍ ഒരാളെ പിടികൂടുന്ന സമയം. ജോലി തേടാനായി അല്ലെങ്കില്‍ ഉന്നത പഠനം നേടാനായി തനിക്ക് ജന്മം തന്ന വീട്ടില്‍ നിന്നു പുറത്തേക്ക് പറക്കാനുള്ള ശ്രമം അവിടെ നിന്നു ആരംഭിക്കുന്നു. അമ്മ തന്നു വിടുന്ന കട് മാങ്ങാ അച്ചാറും, ഉപ്പേരിയുമായി, അച്ഛന്‍ തന്റെ മടികുത്തില്‍ നിന്നും ആരും കാണാതെ കൈയിലേക്ക് വെച്ചു തരുന്ന മുഷിഞ്ഞ നോട്ടുകള്‍ സഹിതം നമ്മുടെ യാത്ര അവിടെ ആരംഭിക്കുന്നു. ഇതോടെ ഹോസ്റ്റല്‍ മുറികളില്‍
നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ ഉണരുന്നു . അങ്ങിനെ പൂങ്കാറ്റിനോടും കിളികളോടും കഥകള്‍ ചൊല്ലി മെല്ലെ മെല്ലെ തറവാട് മുറ്റത്ത്‌ നിന്നും പുതിയ ആകാശവും പുതിയ ഭൂമിയും തേടി നമ്മള്‍ യാത്ര തുടങ്ങന്നു. ചിലപ്പോള്‍ നടക്കുന്ന വഴിയില്‍ കണ്ടു മുട്ടുന്ന ചിത്ര ശലഭങ്ങളില് മനോഹരമായ ഒന്നു നമ്മോടൊപ്പം ആ യാത്രില്‍ പങ്കു ചേരുന്നു. ഇവിടെ നമ്മള്‍ പലപ്പോഴും
നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ മറക്കുന്നു. മെല്ലെ ഒരു വശം ചേര്ത്തു ഒള്ളിപ്പിച്ചു നിര്ത്തുന്നു. പിന്നീട് മെല്ലെ മെല്ലെ കാല്പനികതയുടെ മൂടുപടം അഴിഞ്ഞു വീഴുമ്പോള്‍ വീണ്ടും നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ ഉണരുന്നു. നാടും വീടും വീട്ടിലെ തൊടിയും, തൊടിയിലെ തേന്മാവും, അതിലെ മധുരം കിനിയുന്ന മാങ്ങയും, മാങ്ങയെ കുളിപിക്കുന്ന രാത്രി മഴയും നമ്മെ വീണ്ടും കൊതിപ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങന്നു. അങ്ങിനെ നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ അവിടെ വീണ്ടും പുനര്‍ജനിക്കുന്നു
No comments:
Post a Comment
Comment